تعیین اثربخشی آموزش ریاضی به روش بازی دیجیتالی بر بهبود مهارت‌های حل مسئله دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی

چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش ریاضی به روش بازی دیجیتال بر بهبود مهارت‌های حل مسئله در دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی بود. پژوهش به‌صورت نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون–پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل دانش‌آموزان پسر پایه‌های چهارم و پنجم ابتدایی دارای اختلال یادگیری ریاضی در مدارس ناحیه ۳ تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۲ بود. از میان آنان ۳۰ نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش طی ده جلسه، آموزش ریاضی را با استفاده از بازی دیجیتال «Math Games: Math for Kids» دریافت کرد و گروه کنترل تنها آموزش سنتی معلم را داشت. ابزارهای پژوهش شامل چک‌لیست اختلال یادگیری ریاضی تبریزی (۱۳۸۹) و پرسشنامه مهارت‌های حل مسئله هپنر و همکاران (۱۹۹۲) بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که پس از کنترل نمرات پیش‌آزمون، تفاوت معناداری بین دو گروه در نمرات پس‌آزمون مهارت‌های حل مسئله و مؤلفه‌های آن (اعتماد به حل مسئله، سبک گرایش–اجتناب، و کنترل شخصی) وجود دارد (p < 0.001). میانگین تعدیل‌شده نمرات گروه آزمایش به‌طور چشمگیری بالاتر از گروه کنترل بود. مجذور اتا برای متغیر اصلی برابر با 0.933 بود که نشان‌دهنده اثر قوی آموزش بازی دیجیتال بر بهبود مهارت‌های حل مسئله است. آموزش ریاضی با بهره‌گیری از بازی دیجیتال به‌طور معناداری موجب ارتقای مهارت‌های حل مسئله در دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی می‌شود. این رویکرد از طریق ایجاد محیط تعاملی، بازخورد فوری و انگیزش درونی می‌تواند جایگزینی مؤثر برای روش‌های سنتی آموزش ریاضی باشد و به بهبود درک مفاهیم انتزاعی و کاهش اضطراب ریاضی بینجامد.