اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی – هیجانی بر تاب ‌آوری و پرخاشگری کودکان با اختلال نقص توجه - بیش فعالی

چکیده

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی – هیجانی بر تاب‌آوری و پرخاشگری کودکان با اختلال نقص توجه – بیش فعالی انجام شد. روش پژوهش نيمـه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گـروه کنترل و پیگیری یک ماه و نیم بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کودکان پسر دارای اختلال نقص توجه – بیش فعالی 11 تا 12 سال مراجعه‌کننده به مرکز روان‌شناختی امید و نشاط تهران سال 1403 بود.30 نفر از کودکان با اختلال نقص توجه – بیش فعالی به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل ( هرکدام 15 نفر) قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس تاب‌آوری کونور و دیویدسون (2003) و پرسشنامه پرخاشگری شهیم (1385) بود.گروه آزمایش، آموزش مهارت‌های اجتماعی – هیجانی را در طی10 جلسه به‌صورت هفتگی هر جلسه 75 دقیقه دریافت نمودند و گروه کنترل در لیست انتظار برای دریافت آموزش قرار گرفتند. داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر در نرم‌افزار SPSS-26 مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که ازنظر تاب‌آوری و پرخاشگری بین گروه‌های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (P <0/001). بنابراین نتیجه گرفته می‌شود که آموزش مهارت‌های اجتماعی – هیجانی در افزایش تاب‌آوری و کاهش پرخاشگری کودکان با اختلال نقص توجه-بیش فعالی مؤثر بوده است.