مدلیابی اثر صفات شخصیت بر اخلاق کاری با میانجی‌گری سازگاری شغلی

چکیده

هدف این پژوهش، مدلیابی تأثیر صفات شخصیت بر اخلاق کاری با نقش میانجی‌گرانه سازگاری شغلی در میان کارکنان قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران است. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی-همبستگی و با استفاده از مدل معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان حوزه ستادی قوه قضاییه و پژوهشگاه قوه قضاییه بود که از میان آن‌ها 108 نفر با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از سه پرسشنامه استفاده شد: پرسشنامه صفات پنج‌گانه شخصیت نئو (NEO-FFI)، پرسشنامه اخلاق کاری پتی، و پرسشنامه سازگاری شغلی داویس و لافکوایست. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و LISREL تحلیل شدند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که صفات برون‌گرایی، موافق بودن و باوجدان بودن تأثیر مستقیم و معناداری بر اخلاق کاری دارند. همچنین این سه صفت به‌صورت غیرمستقیم نیز از طریق سازگاری شغلی بر اخلاق کاری تأثیرگذارند. در مقابل، صفات روان‌آزرده‌گرایی و گشودگی فاقد تأثیر معنادار بودند. شاخص‌های برازش مدل، از جمله χ²/df = 1.87 و RMSEA = 0.069، نشان‌دهنده برازش مطلوب مدل مفهومی بودند. یافته‌ها نشان می‌دهند که برخی از صفات شخصیتی می‌توانند از طریق افزایش سازگاری شغلی، رفتارهای اخلاقی در محیط کار را تقویت کنند. این نتایج بر اهمیت ارزیابی ویژگی‌های شخصیتی در فرایندهای جذب، توسعه منابع انسانی و مداخلات سازمانی تأکید دارند