اثربخشی آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر مهارت‌های ارتباطی و وابستگی به فضای مجازی در نوجوانان دختر در دوران پساکرونا

چکیده

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر مهارت‌های ارتباطی و وابستگی به فضای مجازی در نوجوانان دختر در دوران پساکرونا بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول منطقه ۱۱ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بودند که از میان آن‌ها 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در 2 گروه مداخله و گواه قرار گرفتند. شرکت­کننده­ها جهت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به پرسشنامه اعتیاد به اینترنت توسط یانگ (1998) و پرسشنامه مهارت­های بین فردی توسط فترو (۲۰۰۰) پاسخ دادند. در پژوهش حاضر آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب در 12 جلسه 90 دقیقه­ای اجرا شد. جهت توصیف داده­ها از روش­ آماری تحلیل واریانس با طرح اندازه­گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب در گروه مداخله موجب افزایش مهارت­های ارتباطی نسبت به گروه گواه شد (004/0=P). واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب در گروه مداخله موجب کاهش وابستگی به فضای مجازی نسبت به گروه گواه شد (041/0=P).  نتایج پژوهش حاضر نشان داد آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب موجب بهبود مهارت­های ارتباطی و کاهش وابستگی به فضای مجازی نوجوانان دختر در دوران پساکرونا شد. براساس این نتایج برگزاری جلسات آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب برای دختران نوجوان در مدارس پیشنهاد می­شود.