اثربخشی الگوی بومی خانواده شاد بر اساس روانشناسی مثبت نگر بر صمیمیت والدین
کلمات کلیدی:
الگوي بومي خانواده شاد, روانشناسی مثبت نگر, صمیمیت زوجینچکیده
پژوهش حاضر باهدف اثربخشی الگوی بومی خانواده شاد بر اساس روانشناسی مثبت نگر بر صمیمیت والدین انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه‌کننده به کلینیک‌ها و مطلب‌های روانشناسان در شهر زنجان در سال 1403، تشکیل دادند که با روش نمونه‌گیری در دسترس، تعداد 40 نفر انتخاب و به‌طور تصادفی در گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده‌ها در این بخش شامل پرسشنامه صمیمیت زوجین (ووندن بروک و هانس برتمن (1995) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرجیل و همکاران، 1989) می‌باشد. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس بیانگر تأیید تأثیر آموزش الگوی بومی خانواده شاد بر صمیمیت زوجین بود. بنابراین، نتایج این پژوهش تأیید می‌کند که الگوی بومی خانواده شاد مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر به‌طور معناداری بر صمیمیت والدین تأثیرگذار است. این یافته‌ها می‌تواند به‌عنوان مبنایی برای طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی و مداخله‌ای در جهت ارتقاء روابط زوجین و بهبود کیفیت زندگی خانوادگی مورداستفاده قرار گیرد.
دانلودها
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2025 بهروز شادمان , رحیم حمیدی پور, حسن حیدری , میر سعید جعفری , سید علی آل یاسین (نویسنده)
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 می باشد.
