اثر بخشی آموزش ذهن‌آگاهی بر ادراک درد، عملکرد شناختی و بهزیستی ذهنی در بیماران مبتلا به میگرن

چکیده

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی آموزش ذهن­آگاهی بر ادراک درد، عملکرد شناختی و بهزیستی ذهنی در بیماران مبتلا به میگرن شهر تبریز انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه­­های مجزا است. جامعه آماری، کلیه بیماران مبتلا به میگرن در شهر تبریز در چهار ماه اول سال 1403 بودند. جهت تعیین نمونه 30 نفر به صورت غیراحتمالی به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. جهت سنجش ادراک درد از پرسشنامه ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭﺩ ﻣﻚ ﮔﻴﻞ (SF-MPQ-2)، جهت سنجش عملکرد شناختی از پرسشنامه توانایی (عملکرد)شناختی نجاتی (1392) و جهت سنجش بهزیستی ذهنی از پرسشنامه کانتریل (1965) استفاده شد. قبل از اجرای مداخله از هر دو گروه پیش­آزمون ادراک درد، عملکرد شناختی و بهزیستی ذهنی به عمل آمد. گروه آزمایش آموزش ذهن­آگاهی ویلیامز (2002) را از طریق پروتکل آموزشی در 8 جلسه دریافت کرد و گروه کنترل هیچگونه مداخله آموزشی دریافت نکرد. پس از اجرای مداخله در مرحله پس­آزمون، هر دو گروه مجددا ابزارهای مرحله پیش­آزمون را پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد: آموزش ذهن­آگاهی در خرده­مقیاس­های ادراک درد، عملکرد شناختی و بهزیستی ذهنی در بیماران مبتلا به میگرن اثربخش بوده است (05/0>p). باتوجه به اثربخشی آموزش ذهن­آگاهی در ادراک درد، عملکرد شناختی و بهزیستی ذهنی در بیماران مبتلا به میگرن؛ می­توان نتیجه گرفته که آموزش ذهن آگاهی در کنار درمان مولفه­های فیزیولوژیک می­تواند ادراک درد را کاهش داده و از این طریق عملکرد شناختی و بهزیستی ذهنی آن‌ها را افزایش دهد.