نقش میانجی خودشفقت‌ورزی در تبیین روابط علی اضطراب مرگ و کیفیت زندگی در میانسالان

چکیده

هدف این پژوهش تعیین نقش میانجی خودشفقت‌ورزی در تبیین روابط علی اضطراب مرگ و کیفیت زندگی در میانسالان بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کارمندان 50 تا 65 سال دانشگاه­های آزاد شهر تهران در سال 1401-1402 بود که از میان آن‌ها به روش غیر تصادفی و در دسترس 308 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (1989)؛ مقیاس اضطراب مرگ توسط تمپلر (1970) و مقیاس خودشفقت­ورزی راس و همکاران (2011) بود. داده­های پژوهش حاضر با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که کیفیت زندگی به صورت مستقیم بر روی اضطراب مرگ اثر بخش است و از طریق کیفیت زندگی می‌توان اضطراب مرگ را تبیین کرد و همچنین متغیر خودشفقت‌ورزی نیز دارای رابطه و نقش مهمی در تبیین و پیش بینی میزان اضطراب مرگ دارد. کیفیت زندگی علاوه بر اثر بخشی به صورت مستقیم بر روی اضطراب مرگ به صورت غیر مستقیم و با لحاظ میانجیگری خودشفقت‌ورزی نیز دارای نقش و اثر بر روی اضطراب مرگ است. بنابر یافته‌های این پژوهش، می‌توان بیان کرد بین متغیر کیفیت زندگی و اضطراب مرگ به صورت مستقیم و غیر مستقیم با میانجی‌گری خودشفقت‌ورزی رابطه معناداری وجود دارد و پیشنهاد می‌شود در بررسی و تبیین اضطراب مرگ در بین سالمندان و افراد مختلف جامعه به مولفه‌های کیفیت زندگی و خودشفقت‌ورزی توجه گردد و با کمک این دو متغیر و تلاش برای افزایش آن‌ها می‌توان شاهد کاهش اضطراب مرگ بود.