بررسی روابط ساختاری نظارت والدینی و کمال گرایی والدین بر سیستم بازداری / فعال‌ساز رفتار و کفایت اجتماعی با میانجی‌گری خودکارآمدی در دانشجویان

چکیده

سیستم بازداری/فعال­ساز رفتار و کفایت اجتماعی افراد متغیرهایی هستند که همواره تحت تأثیر عواملی همچون نظارت والدین و کمال گرایی آن‌ها قرار دارند. هدف از این پژوهش بررسی روابط ساختاری نظارت والدینی و کمال گرایی والدین بر سیستم بازداری / فعال­ساز رفتار و کفایت اجتماعی با میانجی­گری خودکارآمدی در دانشجویان می­باشد. روش تحقیق حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی و مدل یابی می­باشد. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه سمنان می‌باشد. تعداد نمونه مورد بررسی در این تحقیق 250 نفر می­باشند که به روش خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده­ها در این تحقیق نظارت والدینی (کر و استاتین، 2000)؛ کمال­گرایی (تری شوت و همکاران، 1995)؛ خودکارآمدی (شرر و مادوکس، 1982)؛ کفایت اجتماعی (فلنر، 1990) و سیستم بازداری/ فعال ساز رفتار (کارور و وایت، 1994) بود. روش تحلیل داده­ها مدل یابی معادلات ساختاری بود. یافته­های تحقیق نشان داد که نظارت والدینی با سیستم بازداری / فعال ساز رفتار در فرزندان رابطه مستقیم دارد.؛ نظارت والدینی با کفایت اجتماعی فرزندان رابطه مستقیم دارد.؛ نظارت والدینی بر سیستم بازداری / فعال ساز رفتار در فرزندان با میانجی گری خودکارآمدی رابطه غیرمستقیم دارد؛ کمال گرایی والدین با سیستم بازداری / فعال ساز رفتار در فرزندان رابطه مستقیم دارد؛ کمال گرایی والدین با کفایت اجتماعی فرزندان رابطه معنادار و معکوس دارد. بنابراین از یافته­های تحقیق می­توان نتیجه گرفت که نظارت والدینی و نیز کمال­گرایی آنان عاملی موثر و تأثیرگذار بر روی سیستم رفتاری و کفایت اجتماعی دانشجویان می­باشد، که در این میان خودکارآمدی نقش میانجی و تقویت کننده رابطه را برعهده دارد.